In deze BLOG blikt zij nog eens terug op haar deelname.
Dankzij de Gouden Laars heb ik kunnen deelnemen aan de CSI2* van Jumping Mechelen 2015, wat een geweldige ervaring was voor Fantast en mij. Buiten de CSI2* hebben we ook het Vlaams Kampioenschap en de Belgian Breds gestart. Daarom moesten we ook op zaterdag al vertrekken naar Mechelen.
Vrijdagavond hebben mijn ouders, mijn vriend Maarten en ik nog samen kerst gevierd en op zaterdag zijn we al vroeg begonnen om alles klaar te maken voor een weekje Mechelen. Maarten en ik zouden daar dan ook de hele week blijven slapen en mijn ouders zouden zorgen voor de paarden thuis en dus telkens op en af rijden.
We zijn zaterdagavond rond 17 uur aangekomen in Mechelen. We hebben eerst Fantast zijn stal in orde gemaakt en ervoor gezorgd dat hij al even kon uitrusten vooraleer de proef begon. Rond 18 uur werden we uitgenodigd op de receptie van de VLP voor de uitreiking van de eindlaureaten van de Gold en de Silver league. Fantast en ik hebben een super seizoen achter de rug en als kers op de taart eindigden we op een derde plaats in het eindklassement van het 1m45 van de Gold League.Om 22 uur startte mijn eerste proef: Het Vlaams Kampioenschap. We mochten deelnemen aan deze proef dankzij onze derde plaats in de BvB voor Senioren. Omdat ik nummer 11 had, had ik Fantast toch al wat opgewarmd voor de verkenning. Hij was enorm fris en leek er veel zin in te hebben. De laatste twee maanden voor jumping Mechelen heb ik het zo druk gehad met schoolwerk dat we niet optimaal konden trainen en ook niet elk weekend op jumping konden gaan, wat hij normaal wel gewoon is. Ik had enkel tijdens het vorige weekend twee proeven gestart in Hulsterlo. Beide proeven verliepen vlot dus ik had er zeker een goed gevoel bij om te starten in het Vlaams Kampioenschap. Toen ik de piste binnenging, leek Fantast meer onder de indruk te zijn dan ik verwacht had. Het leek een beetje alsof we ons vlotte ritme niet echt vonden en we kregen twee fouten. Ik was niet echt teleurgesteld toen ik buitenkwam maar had toch meer verwacht van deze proef. Als we onze routine hadden kunnen doorvoeren in de laatste weken voor Mechelen had het misschien anders geweest. Het was al laat wanneer we terug in de stallen kwamen en afgezadeld hadden. We zijn dan ook meteen gaan slapen om fris te zijn voor de volgende dag.
Op zondag zijn we rond 7.30u opgestaan. Ik heb dan eerst Fantast gevoederd en daarna hebben Maarten en ik samen ontbeten. Mijn proef startte rond 13 uur dus daarvoor hebben Maarten en ik nog wat gestudeerd omdat we beiden nog examens hadden na nieuwjaar. In de proef van zondag, de Belgian Breds, had ik nummer 17, wat trouwens ook mijn geluksgetal is. Ik keek er enorm naar uit om deze proef te rijden omdat Dior vh Indihof, een ander paard dat mijn ouders gefokt hebben, samen met Koen Vereecke in 2012 deze proef op hun naam wisten te schrijven. De Belgian Breds bestaat uit twee proeven. De eerste wordt verreden in de B-piste en daarna mogen alle foutloze combinaties door naar de tweede ronde in de A-piste. Jammer genoeg kreeg ik één pechfoutje op de uitsprong van de dubbel en mocht daarom niet mee naar de tweede ronde. Ik had wel een goed gevoel bij het parcours dat we gereden hadden omdat we nu wel terug in ons ritme zaten.
De volgende dag zou de CSI2* van start gaan. Op maandag en dinsdag was er elk één kwalificatieproef waarin je punten moest verzamelen om je te kunnen kwalificeren voor de GP van woensdag. Op voorhand hadden we beslist om op maandag niet te rijden. We hadden er niet bij stil gestaan dat er dan maar één proef was voor ons om ons te kwalificeren voor de GP van woensdag en dat was de Queens Cup. Wanneer er iets mis zou gaan in de Queens Cup en ik niet genoeg punten zou scoren, had ik schrik dat ik niet zou mogen deelnemen aan de GP. Omdat ik de tweede ronde van de Belgian Breds niet mocht rijden en omdat ik voelde dat Fantast heel goed in zijn vel zat, beslisten we toch de CSI2* 1m40 te rijden als extra kans om ons te kwalificeren. Deze proef was een Barema A rechtstreeks op chrono. Papa en Maarten hadden de vorige combinaties al even in de gaten gehouden en zeiden me dat er toch wel snel werd gereden. Op voorhand had ik gezegd dat ik gewoon “vlotjes” zou rijden maar toen ik vertrok, dacht ik er toch volledig voor te gaan. We maakten een vlotte start en konden dit tempo behouden gedurende de ganse rit zonder een fout te maken. Vol verwondering kwam ik door de finish met exact dezelfde tijd als Koen Vereecke. We bleven dan ook samen aan de leiding en wonnen samen de eerste proef van de CSI2*. Ik was heel tevreden over dit parcours. Voor ik van start ging, voelde ik dat Fantast er helemaal klaar voor was en dit gaf me extra vertrouwen.Op dinsdag reden we onze voorlaatste proef, de Queens Cup. Ik moest vooraan de proef van start dus had ik niet echt de kans om andere combinaties aan het werk te zien. Al jaren had ik ervan gedroomd om dit ooit te mogen rijden en nu was het zo ver. Normaal heb ik nooit stress voor een parcours maar ik kan toch wel zeggen dat dit een beetje extra spanning met zich mee bracht. Tijdens het inspringen verliep alles volgens plan dus ik ging vol vertrouwen de piste binnen. Het parcours verliep prima en we finishten zonder een fout te maken. Ik was enorm blij want eerlijk gezegd had ik niet verwacht vanaf de eerste keer deze proef te rijden een nul-rit neer te zetten. Fantast zat in topvorm en ik keek dan ook enorm hard uit naar de barrage. Ik moest als tweede van start in de barrage en de ruiter voor mij kwam buiten met vier strafpunten. Het is moeilijk in te schatten wat de andere zullen doen als je al zo vroeg moet rijden dus beslisten we om er helemaal voor te gaan. We kregen een vlotte start en konden dit ook blijven behouden gedurende het ganse parcours. Vooral naar de derde hindernis van de barrage (een lange lijn naar de VLP-oxer tegen de kant) bleven we voluit gaan. Ik zag dat als ik zou blijven galopperen, we er wel zouden komen dus ik aarzelde niet en spoorde hem nog wat extra aan. Verder draaiden we redelijk kort naar de dubbel en kort naar de volgende stijlsprong. Na die stijlsprong verloor Fantast even zijn evenwicht en ik had het gevoel dat ik hierdoor een beetje tijd had verloren. We maakten het parcours af zonder fouten en ik was enorm tevreden. Hij voelde super goed aan, we bleven heel het parcours in hetzelfde vlotte tempo en hij sprong super voorzichtig. Hij werd dan natuurlijk ook beloond met 1001 koekjes na deze rit. We bleven lang aan de leiding staan maar op het einde kwamen er nog twee snellere combinaties aan de beurt die ook nog foutloos bleven. Zo eindigden we op een derde plaats. Ik kan niet beschrijven hoe gelukkig ik was. We hadden twee super goede parcours achter de rug en eindigden als beste Belg. Echt een geweldige ervaring!
Dankzij deze twee proeven konden we ons kwalificeren voor de Grote Prijs. We mochten als voorlaatste van start omdat we op één na de meeste punten hadden samen gesprokkeld. De proef stond zeker aan de maat vond ik maar ik had er zeker en vast zin in. Toch was er even paniek net voor ik binnen moest. Toen ik mijn laatste sprong nam in de paddock, brak mijn borstriem. Omdat Fantast het zo gewend is van een borstriem te dragen op wedstrijd, wou ik dan ook daarmee de proef rijden. We hebben na even zoeken die van een andere ruiter mogen lenen. Deze moest natuurlijk nog aangepast worden aan de maat van Fantast waardoor ik pas iets later binnen kon gaan. Ik nam nog één sprong in de paddock en ging de piste binnen. Zoals altijd kon ik voor de volle 100 % vertrouwen op Fantast. Hij sprong super voorzichtig en haalde zijn groot hart boven op de vierde sprong omdat ik daar toch wel diep in de voet kwam omdat ik hem iets te laat had opgevangen. De rest van het parcours verliep heel vlot en ik had er een enorm goed gevoel bij. Jammer genoeg kregen we één pech foutje op de uitsprong van de driesprong. Ik kan niet zeggen dat ik teleurgesteld was, maar ik vond het wel enorm jammer dat ik geen barrage mocht rijden omdat ik er echt wel een goed gevoel aan over had gehouden.We hadden een fantastische week achter de rug waarin we beide veel bijgeleerd hebben en geëvolueerd zijn na elk parcours. Ik ben de Gouden Laars dan ook enorm dankbaar omdat zij jonge ruiters de kans geven om op zulke mooie concours en in zulke mooie proeven te kunnen en te mogen starten. Ook wil ik via deze weg mijn ouders en mijn vriend bedanken. Zonder hen zou dit simpelweg niet mogelijk zijn en hier kan ik hen dan ook niet dankbaar genoeg voor zijn. Ook zou ik graag Gino Moreels en Alexandra Di Todaro bedanken voor de geweldige sponsoring van het afgelopen anderhalf jaar!